Elimizdeki şeylerin kıymetini hiç bir zaman bilmeyiz dimi . İnsanız biz değer vermeyi her zaman kaybedince öğeniriz. Çünkü bizim olduğu olduğu sürece kaybemekten korkmayız öyle saçma bi öz güvenimiz var. Ya bu beni seviyor hayatta bırakmaz , anneler kırılmaz ve babalar hiç gitmez gözümüzde..
Zaman bu ya .. Geçip gidiyor sormuyor kimseye durayım mı bu anda ister misin ya da varmı bi hatan geri dönelim senin için düzelt demiyor ve bakıyorsun sevdiğin insan gitmiş. Annen kırılmış .. Hah güvendiğin dağlarada kar yağmış işte ..
Kaybetmeyi öğreniyoruz yetmiyor üstüne bir de özlemek.. O an anlıyorsuz ki işte en kötüsüde bu .Düşünün bi özlediğimiz şeyleri.. Bazen gururumuz kadar uzakta ve de bazen hayal bide edemeyeceğimiz kadar uç bir noktada ..
Ama ben hayal etmeyi tercih ediyorum çünkü şu günlerde en çok tıraş olduktan sonra babamı öpmeyi özlüyorum..
0 yorum:
Yorum Gönder