Eyvallah

Öyle anlarımız oluyor ki kendimize çok geliyoruz ve öyle anlarımız var ki etrafımızda onlarca insan varken yapayalnız hissediyoruz..

Yoruluyoruz kimi zaman bu beden yorgunluğu değil ama farklı biraz ..
Düşünceler yoruyor bizi..Fazla düşünmekten hastalık hastası gibi oluyoruz. Düşündükçe düşünüyoruz .

Bazı anlarda karar vermek çok zordur. Ya da öyle olduğunu düşünürüz o an. Günlerce aklınızda tek bir şey her an beyninizin içinde bir karmaşa.. Bizi yoran alsında budur.. Düşünmememiz gereken şeyleri kendimize yük etmez..İİnsanlarla konuşurken  Yaa boşver dediğimiz her şey için içimizden bir parçanın kopması demek acı çekmek aslında..

Etrafımızda onlarca insanı kandırabiliriz evet ama yastığa başımızı koyduğumuzda gerçekten de böyle hissediyorum dediğimiz yüzlerce durum çıkarabiliriz kendimize..

Neden bunu yaptığımıza dair en ufak bir fikrim olmamasıyla birlikte şu sıra bende bu ikilemde gidip geliyorum. Bazı şeylere eyvallah deme vaktim geldi de geçiyor bile. Ben bu durumun farkına geçte olsa vardım.. Sıra sizde..

"EYVALLAH''ne güzel bir sözdür..
Bazen kabulleniş.. 
Bazen boşveriş.. 
Bazen de yol veriş... 
Ama hep sonunda bir rahata eriş....
O zaman Eyvallah..